Wij mensen krijgen op een bepaalde leeftijd voorlichting over voortplanting. Wanneer de vrouw dan zwanger is, wordt er op alle mogelijke manieren informatie gezocht, over de groei en vooral hoe het gaat met de bevalling, we kunnen kiezen uit mogelijkheden en krijgen alle mogelijke medische controle en zorg. Er is begeleiding bij de bevalling en krijgen daarna nog hulp en er zijn heel veel boeken en websites over de opvoeding.
Wat is het dan toch mooi om te zien hoe dat gaat bij dieren. Een teefje wordt loops, de reu reageert en hun instinkt verteld wat ze moeten doen.
Wanneer de laatste lootjes van de dracht in zicht zijn, wordt er meer voedsel opgenomen en een plek gezocht om straks de jongen te krijgen.
Pups
De hond accepteert de plek die wij als mensen klaar maken voor de bevalling.
Al wordt er nog wel even rond gekeken of er een ander plekje is, het vertrouwen in de baas is goed genoeg om aan te nemen dat dit een veilige plek is.
Wij mensen maken ons vaak zorgen bij de komst van een baby en introductie aan de hond.
Hoe gaat de hond reageren? Wordt hij/zij jaloers? Hoe kan ik problemen voorkomen?
Bij de hond is dat gewoon niet aan de orde. Een drachtige teef krijgt meer aanzien in de roedel. De laatste twee weken van de dracht maakt ze haar positie nog meer duidelijk door te opdringerige soortgenoten weg te grommen of blaffen. Ze is echt niet gediend van te opdringerige honden. Ook haar plek waar ze gaat bevallen, in het geval van onze Bonny een dichte reisbench, wordt verdedigt. Niemand komt er in de buurt zonder gegrom te krijgen van Bonny. Al zijn het haar trouwe roedelgenoten die nieuwsgierig zijn en al eerder wisten van de dracht dan de baas zelf. Tijdens de bevalling werd het baasje geaccepteerd, heel even won haar beschermings-instinkt en gromde ze naar de hand die haar wilde helpen. Maar het vertrouwen is groot en de hulp geaccepteerd.
Echter, de nieuwsgierige herder Astrea die instinctief reageerde op het piepen van de eerste pups, en wilde komen kijken, werd gewaarschuwd met gegrom. Dat werd gerespecteerd en Astrea bleef op afstand. Van af daar kon ze prima ruiken wat er gebeurde. Ze heeft zelf ook een nest gehad en haar moeder instinct kwam weer even boven.
Ook toen de pups er eenmaal allemaal waren, mochten er geen roedelgenoten in de buurt komen. Ook als de anderen alleen maar op afstand langs liepen, werd er door Bonny gewaarschuwd. De bedoelingen zijn nu, de tweede dag, duidelijk.
Iedere roedel genoot, ook de logé’s , respecteren Bonny en geven haar de ruimte.
Mensen en baby’s
Mensen maken zich zo druk om hoe ze de nieuwe baby moeten introduceren bij de hond(en). En er zijn vele verschillende adviezen die worden gegeven. We willen immers alleen dat de verhouding tussen baby en hond goed is. Dat ze ‘maatjes’ worden?
Waarom doen we het dan niet op de ‘hondenmanier’? Er moet al respect zijn voor de vrouw voor ze zwanger is. Tijdens de zwangerschap moeten de grenzen nog duidelijker zijn. Termen als ‘hij wil alleen maar spelen’ wanneer een pup op de kop krijgt van een oudere/volwassen hond, geeft aan dat bepaald opdringerig gedrag niet geaccepteerd wordt. Ook een hond die ‘zo graag knuffelt’ wordt meestal verkeerd geïnterpreteerd.
Het dwingt aandacht af. Voor dat gedrag wordt zo’n hond door andere honden afgestraft. Waarom accepteren wij dat als mensen dan wel? Omdat wij mensen zorgzaam zijn en graag liefde geven en knuffelen en willen dat de hond ook van ons houd. Daar is overigens niks mis mee. Begrijp mij niet verkeerd, zolang de verhouding goed zijn, de grenzen en regels duidelijk , er respect en de hond in balans is en geen probleem gedrag vertoond, is er niks mis mee om de hond te knuffelen of op schoot te nemen.
Als de hond respect heeft voor de vrouw, zal de hond ook tijdens een zwangerschap het respect houden en zal de vrouw in aanzien stijgen. Wanneer de vrouw al als ‘bezit’ of ‘onderdaan’ (beetje zwaar woord maar even voor de duidelijkheid) gezien wordt door de hond, en zeker wanneer er geen afstand geëist wordt door de (zwangere) vrouw, zal de hond ook geen respect hebben voor het mensenkind.
Wanneer je thuis komt met de pasgeboren baby, en deze direct aanbied aan de hond, om in jou ogen de hond kennis te laten maken om ‘jaloezie’ te voorkomen. Ziet de hond de baby niet als iets waar hij respectvol afstand van moet houden. Honden die de kleine meteen aflikken of erbij gaan liggen, wordt gezien als accepteren. Maar is in de hondenwereld ‘toe-eigenen’. Een moederhond zou nooit haar pups direct aan de roedelgenoten voorstellen. Er moet afstand zijn, respect. Dat gaat om de veiligheid van de pups. En een hond kent geen ‘jaloezie’. Dat is een menselijke emotie. Honden kennen alleen maar mijn en jou rechten. En dat kan allemaal best ingewikkeld in elkaar steken. Het recht als hoogste in rang op het eerste aandacht. het correctierecht dat een hond verkrijgt bij een bepaalde status. De ene hond maakt daar eerder gebruik van dan de andere. Afhankelijk van de staat van balans en rang in de roedel. De rede waarom er vaak afstand gedaan wordt van een pup omdat ‘de oudere hond deze niet accepteert’, omdat de mens niet meer begrijpt dat ‘correctie tussen honden niets met agressie te maken heeft’, maar met roedelregels en hoe je als pup je behoort te gedragen naar andere honden.
Is dat niet hetzelfde als wanneer de hond weg moet omdat deze de baby niet accepteert?
Wanneer een hond een kind (in zijn eigen mens/hond roedel) bijt, is dat net zo min ‘agressie’. Het is een verkeerde verhouding tussen hond en kind. Daarom is het zo belangrijk om de hond van dag één af , leert respect te hebben voor de baby en dat afstand vereist is. Eerst afstand en respect. Als dat er is, kunt u met de baby op schoot de hond eventueel bij u roepen om even te laten snuffelen. Maar noodzakelijk is dat niet. De hond kan prima op afstand ruiken.
Met respect groeit er vertrouwen. Wordt uw kind een baasje in plaats van speel maatje wat de hond het recht geeft om te corrigeren wanneer het kind niet doet wat hij wil.
Pups worden gecorrigeerd wanneer ze een roedelgenoot willen beklimmen of voor de voeten lopen. Niet alle roedelgenoten accepteren dit en naar gelang de rang van de hond, wordt er op verschillende manieren gereageerd. Een kind wordt tot een jaar of 12 gezien als lagere, als pup. Dat maakt het zo noodzakelijk om vanaf dag één te handelen zoals de moederhond doet. Eis afstand en respect voor jezelf en de baby! Het aantal mensen dat achteraf zegt ‘bij mij ging dat helemaal goed’ weegt niet op tegen bijtincidenten met kinderen. Een hond is niet ‘lomp’ als het een kind omver loopt, maar heeft geen respect en eist zijn ruimte. Een hond corrigeert een pup over de neus, dus het gezicht van een kind! Dat kun je in alle gevallen beter voorkomen dan genezen….
Lees ook https://jiskespups.wordpress.com